Kesdi Hane' ye Hoşgeldiniz

turkan:

dün gece bu siir aklima geldi bende bu siiri babamdan duyarak buyudum , ve bu gün aramaya karar verdim belki 1 saattir ariyorum , bir sürü iismler yazarak aradim bede buldum harika bir sey

en güzel oyunlar:

babalara can kurban 🙁 çok güzel

Yusuf Demir:

Bende bu şiiri ezbere biliyorum ve çocuklarım küçükken bende onlara hep okurdum. Raşit Özmeb Bey, babasından dinlediğini yazmış. Bende 58 yaşındayım ama okul kitaplarından öğrenmiştim.

Birde, Külbastı Yiyen At vardı aynı kitapta, hayal meyal hatırlıyorum.

Burada, babasını yitirenlerin yazılarını okudum. Babalarına ve tüm geçmişlerine Allah’tan rahmet diliyorum.

en güzel oyunlar:

canım babam yanında olsamda hiçbişeyim olmasa ah ahhh

n.temel:

benimde epeydir aklımdaydı varmıdır yokmudur bilmeden yazdım hemen çıktı.ben ilk okuldan hatırlıyordum.tamamı aklımda kalmadıydı.size çok teşekkür ederim saygılarımla.

Yusuf Demir:

hazır pc’nin başına geçmişken, birde şükrü enis regü’nün “elma ağacı” şiirini paylaşayım.

elma ağacı

yine başladı soğuklar,
boyuna yağıp duruyor yağmur.
esiyor rüzgar acı acı.
nasıl geçireceksin bu kışı
elma Ağacı?

gölgen de yok ki sana arkadaş olsun;
tek başına kaldın bu kış kıyamette;
artık kimse bakmaz oldu yüzüne;
dallarına tırmanıyor çocuklar,
kuşlar uğramıyor semtine.

üzülme bu günler çabuk geçer,
bir bakarsın bahar geliverir.
yeniden allanıp süslenirsin,
bizim için yine çiçek açar,
meyve verirsin.

berat:

çok da güzel masallar var

YUsuf Demir:

Çocukluğumuzda öğrendiğimiz ve değerli anıları olan şiirleri burada paylaşmak ne kadar güzel.

Yusuf Demir:

İlkokul okuma kitabında “Maskara Maymun” vardı.
“Aslan gülümsedi, kaplan gülümsedi, koca fil bile gülümsedi” diyordu yazıda.. Bu saatte kafama takıldı, çok aradım ama bir türlü bulamadım.
Bilen varsa, paylaşmasını rica ederim.
Saygılarımla,

Yusuf Demir:

Külbastı Yiyen At

Soğuk bir kış gecesi, her yer örtülü karla
Amansız bir fırtına uğulduyor ısrarla.

Dışarda tek canlı yok, herkes sinmiş bir yere
Kurtlar bile çekilmiş soğuktan inlerine.

Dağ başında bir hanın taş duvarlı sofası
Bir kenarda bir ocak, hiç gelmiyor yanası.

Ocağın etrafında yarım halka yolcular
Koyulmuşlar sohbete, öbekler beşer-onar.

Yarın bir panayır var konakta bir sonraki
Sabah yola çıkarlar durursa eğer tipi.

Şimdi yatmadan önce etmeli biraz lak-lak
Nasıl olsa burası yataktan daha sıcak.

Arada bir yükselir bir ses aralarından:
Biraz odun getirsen ölür müsün acından ?

Hancı söylenerekten üç-beş çırpı getirir
Saman alevi gibi, parlar ve bitiverir.

Dışardan gelen bir ses bütün sesleri kesti;
Herkes kulak kesildi, bu da neyin nesiydi ?

Kapı çalınıyordu, anladı bunu herkes
Bir kere daha gelip tekrarlayınca o ses.

Hancı feneri kapıp kapıya doğru koştu,
Çok geç vakit de olsa müşteri geliyordu.

Yolcular hep birlikte kapıya yüz çevirdi
Bu geç saatte gelen acep nasıl biriydi ?

Merak uzun sürmedi, yolcu kapıdan girdi,
Biraz orda bekleyip etrafa göz gezdirdi.

Oturanlar bir süre onu ölçüp biçtiler,
Biri birine dönüp merakla bakıştılar.

Hayır, tanıyan yoktu, besbelli bir yabancı
Derken kapıdan girdi, elinde fener, hancı.

Yabancının atını götürmüştü ahıra,
Şimdi sıra gelmişti misafire “buyur”a.

Buyurun, şöyle geçin diyerek yol gösterdi
Birileri kalksın da yer açılsın isterdi.

Sesini yükselterek “ocağa yakın gelin”
Dese de ilgisini çekemedi kimsenin.

Yolcu onun çâresiz bakışına teselli
Vermek için anlamlı, hafifçe gülümsedi.

Koyu renkli bir bezle masayı temizlerken
Hazır yemek kalmadı, biraz et var istersen;

Çömlekte uzun sürer, ama külbastı kısa”
Diye hancı menüyü sunmuştu ustalıkla.

Yabancı seçimini hiç zorlanmadan yaptı :
En iyisi sen bana yap güzel bir külbastı.

Ama iki kişilik olsun diye ekledi
Hancı anlamamıştı, biraz durup bekledi.

Yabancı tekrarladı : “Evet, iki” diyerek
Hancı mutfağa geçti, hiç merak etmeyerek.

Ama diğer yolcular artırdılar fiskosu;
Bir kere başlamıştı koyu bir dedikodu.

Kimi tahmin yürütür, kimi tezler üretir
Kimi itiraz eder, başka fikir türetir.

Her masada gürültü, her grupta bir telâş,
İnip kalkan, sallanan, konuşan onlarca baş.

Kendi hâlinde gibi görünmeye çalışan,
Ama aynı merakın pençesinde boğuşan

Yolcular bir sonuca varmadan hancı geldi,
Tabaklardan birini masaya yerleştirdi.

İkinci ne olacak ? der gibi durdu hancı;
Hemen emrini verdi bekletmeden yabancı:

Onu atıma götür dedi önem vermeden.
Ama dili tutuldu hancının hayretinden.

Yalnız hancının mı ya ? Herkes sus-pus olmuştu,
Sanki yabancı hariç hepsi öyle donmuştu.

Evet evet, atıma diye tekrarlayınca
Hancı döndü, yöneldi çâresizce kapıya.

Hancının arkasından önce bir-iki yolcu,
Sonra hepsi beraber dışarıya koşuştu.

Koca sofa bir anda bomboş kalıvermişti;
‘Külbastı yiyen bir at’ görülmemiş bir işti.

Bunu kaçırmak olmaz, gidip görmeli hemen
Diye hepsi koşuştu fazlaca düşünmeden.

Az sonra önde hancı, döndüler hep beraber.
Yüzlerinden belliydi: yıkılmıştı hayaller.

Ama içerde birden bir farklılık gördüler.
O zaman anladılar, birbirine döndüler:

Yabancı yer değişmiş, başka yere geçmişti,
Ocağın yakınına bir yere yerleşmişti.

Ayrı ayrı düşündü hepsi de aynı şeyi:
Bir oyuna gelmişler, ama haketmişlerdi.

Masal biter, söz bitmez; dinle canım Oğuzhan:
Yalnız gülmek değildir beklenen masallardan.

Bir ders çıkar, sanma ki yalnız şaka ve alay;
Dost kazanmak güzeldir, düşman kazanmak kolay.

Yapacak bir iyilik varsa yapmalı insan;
Çokça yardım etmeli başkasına her zaman.

İyilik-sever olmak kimseye vermez zarar,
Yardımı sevenleri herkes bağrına basar.

Yardımcı olanlara yardım eden bulunur.
İnsanları sevmeden sanma insan olunur.

Sevilmek isteyenler yardım sever olmalı,
İnsanları severek mutluluğu bulmalı.